Równina to płaski bądź lekko falisty obszar na powierzchni Ziemi. Występuje na różnych wysokościach n.p.m. Powstaje w wyniku akumulacji osadów w obszarach obniżonych lub długotrwałej denudacji, w skutek czego niszczy się rzeźba danego terenu.

Równina Świdnicka jest jedynym na Dolnym Śląsku mezoregionem o kształcie nieregularnego trapezu. Od południowego zachodu równinę oddzielają Pogórze Wałbrzyskie oraz Obniżenie Podsudeckie natomiast od północy Wzgórza Strzegomskie a od zachodu Nizina Śląska. Trzeciorzędowa górotwórczość alpejska odcięła Równinę Świdnicką wraz z całym Przedgórzem od reszty Sudetów.

Równina Świdnicka jest krainą rolniczą, gęsto zaludnioną. Ma dobrze rozwiniętą sieć dróg i linii kolejowych. Największym ośrodkiem miejskim jest Świdnica położona nad rzeką Bystrzycą.

Równina Świdnicka leży w tak zwanym bloku przedsudeckim, na który składają się 3 elementy : południowo - wschodni i północny utworzony ze skał przeobrażonych, północny - utworzony z zieleńców i amfibolitów, środkowy - powstały z magmy, która głęboko zastygła pod ziemią.

Większa część regionu Równiny Świdnickiej zalicza się do klimatu przedgórskiego przejściowego. Najczęstsze przymrozki odnotowywane w tym regionie występują w marcu i listopadzie. Nachmurzenie na tym obszarze należy do najrzadszych w Polsce, a co za tym idzie ilość dni słonecznych do zalicza się do najczęstszych występujących w naszym kraju.

Główną cechą hydrogeologiczną w regionie jest podziemny system rzeczny w dolinie Bystrzycy. Zasoby wód głębinowych są największe na Przedgórzu i w Sudetach Wałbrzyskich.

Na terenach Równiny Świdnickiej występują fragmentaryczne skupienia lasów. Ciekawostką jest natomiast, że miasto Świdnica obfituje w tereny zielone w aż 32%. Największy obszar równiny stanowią gleby brunatne, niewiele jest czarnoziemów i madów.